Najpierw, co zrozumiałe, należy zaopatrzyć się w jogurt. Może być zwykły, może być grecki; może być naturalny, może być owocowy. Nie musi być z najwyższej półki – ważne, żeby był przynajmniej przyzwoitej jakości. Z tym nie powinno być wielkiego problemu – nie przypominam sobie, abym trafił w ostatnim czasie na obrzydliwy, zupełnie spartaczony jogurt (choć może miałem szczęście i taka „przyjemność” mnie ominęła...).
Co to takiego? Ma dające jasno się określić mankamenty (które zresztą z czasem zdają się być coraz bardziej błahe), ale i tak daje wiele powodów do zadowolenia? No jasne, że jeden z relatywnie najlepiej rozpoznawalnych sosów ekstremalnych na świecie, a zatem klasyczny „Mad Dog 357”, produkowany od lat przez amerykańską Ashley Food Co.
Tym razem o czymś, nad czym nie mogę tak po prostu przejść obojętnie. Ten blog zasadniczo nie jest blogiem zaangażowanym – nie znaczy to jednak, że nie obserwuję tego, co się wokół mnie dzieje, ani też, że nie mam wyrobionego zdania na różne tematy. Dlatego nie mogę nie poprzeć zbiórki, jaką firmuje Ryszard ze skądinąd znakomitego Dzikiego Billa.
Jakoś omijały mnie dotychczas sosy z serii „Mad Dog 357” amerykańskiej Ashley Food Co. Już patrząc na same listy składników, czułem się mocno zniechęcony – pochodzące również ze Stanów Zjednoczonych, sosy takie jak choćby Tabasco, Louisiana czy Red Hot (wiem, inna „liga ostrościowa”... ale nie o tym teraz piszę) w żadnym razie nie są jednoznacznie kiepskimi sosami, lecz ich zdrowo przegięta octowość nie pozwala również na jakikolwiek zachwyt. „Wściekłe psy” też są „doładowane” solidną dawką octu... okazuje się jednak, że tym razem, przynajmniej w przypadku wersji „Mad Dog 357 Ghost Pepper”, inne składniki „przykrywają” nieco ów – jak rzecze Wikipedia – organiczny związek chemiczny z grupy kwasów karboksylowych.
"Cherry Terror", ostry sos z oferty wrocławskiego Razora, doczekał się już niejednej recenzji (w przeciwieństwie do tej, były to materiały wideo). Są one zasadniczo zachęcające, i zdążyłem wyrobić sobie pewne pojęcie o owym specjale, ale jakoś dopiero ostatnio udało mi się skonfrontować je z rzeczywistością. W żaden sposób nie krytykuję poprzednich recenzentów, jednak muszę przyznać, że moje dotychczasowe wyobrażenie okazało się w znacznej mierze mylne.
W marcu br. naukowcy z Massachusetts Institute of Technology rozpoznali w owocach Capsicum galapagoense nieznany wcześniej waniloid, a ściślej kapsaicynoid – tetrahydrokapsaicynę. Odkrycie może zrewolucjonizować uprawę papryk chili i całą ostrą kuchnię.
Może "Ostry blog" nie jest blogiem zaangażowanym... lecz tak, Szanowne Czytelniczki, życzę Wam, abyście zdołały przemóc tych wszystkich, którzy nastają na Wasze prawa! A poza tym - po prostu wszystkiego najlepszego i dużo satysfakcji z życia.
Gdy na rynku pojawia się ostra żywność na bazie jarzębiny, to właściwie z automatu budzi to moje szczególne zainteresowanie. W październiku 2020 r. dzięki mojemu autorskiemu sosowi jarzębinowemu otrzymałem wyróżnienie na I Zachodniopomorskim Zlocie Fanów Chili w Gryfinie (uzasadnienie: pogodzenie ostrości i smaku). Stąd kwestią czasu pozostawało, kiedy wypróbuję kolejny już przetwór od Kosa Chilli Sos – ich dżem jarzębinowy.
Niedawno przedstawiłem serię recenzji produktów kieleckiej Kosa Chilli Sos. Miała dobiec końca. Ale zakupiłem co nieco ostrej żywności na Allegro. Pozostaje zatem... kontynuować.
Mająca swą siedzibę w indyjskim Hyderabadzie firma konsultingowa IndustryARC przedstawiła właśnie raporty dotyczące przewidywanego rozwoju poszczególnych segmentów światowego rynku żywnościowego. Na tapetę poszedł między innymi rynek ostrych sosów.
Parę dni temu zerknąłem na dotychczasowe recenzje produktów spożywczych. Wśród teraz już ponad stu wpisów blogowych dalece nie wszystkie są recenzenckie, jednak niemal z przerażeniem skonstatowałem, że jak dotąd na blogu tylko raz (!!!) pojawiło się omówienie i ocena niepolskiego produktu – mowa o ekstremalnym sosie ekstraktowym "Extreme Prejudice", wytwarzanym w Wielkiej Brytanii.
Niniejszy, setny wpis na "Ostrym blogu" nie tylko przekręci licznik, lecz zakończy ostatnią serię recenzji produktów Kosa Chili Sos. Tym razem na warsztat idą marynowane papryczki-superhoty (czerwone, żółte i zielone).
No i jest. Posiałem dziś sześć różnych odmian papryki. Już wiadomo, że rośliny po wzejściu nie będą miały optymalnych warunków – bardzo ciężko je zapewnić w kamienicy. Nie chodzi jednak przecież o profesjonalną uprawę, lecz o zabawę i ten skromny (choć w minionym roku o dziwo nawet całkiem przyzwoity) zbiór w sezonie.
Zdaje się, że nieubłaganie zbliża się do końca najnowsza seria recenzji różnorodnych produktów od Kosa Chilli Sos. W większości cechuje je bardzo wysoka, jeśli nie ekstremalna ostrość i dość prosta czy co najwyżej umiarkowanie złożona receptura.
Całkiem niedawno recenzowałem musztardę miodową od kieleckiej Kosa Chilli Sos. Kolejna – musztarda konopna – zrobiła na mnie równie dobre wrażenie, i to też od pierwszego momentu. Przekonałem się również, że nie bez powodu przedstawiano mi ją jako najostrzejszą musztardę od Kosy.
Zdawało mi się, że niewiele już mnie zdziwi. Tymczasem w ostatnich dniach odbierałem wiadomości w Messengerze z zapytaniem o... kolejne produkty oraz ich ceny. Jak rozumiem, parę osób uznało, że prezentuję na blogu własne wyroby, które zamierzam sprzedać.
To po prostu haniebne, że przez z górą trzy lata funkcjonowania niniejszego bloga nie pojawiła się tu recenzja niniejszego sosu. A zatem... czas nadrobić tę horrendalną zaległość.
Wiele w internecie jest rad, jak przezimować paprykę. Stosunkowo niska, stabilna temperatura, zapewniająca faktyczną hibernację zimowanej rośliny, umiarkowane naświetlenie, odpowiednie przycięcie, rzadkie podlewanie... Rzecz w tym, że wiele osób nie posiada w swych mieszkaniach odpowiednich warunków, i co by nie zrobiły, okazuje się, że nie zdołają przechować swych roślin do kolejnego sezonu.
Już ponad półtora roku temu recenzowałem bazową wersję sztandarowego sosu kieleckiej Kosy (wraz z dostępnymi wówczas wariantami smakowymi – wyróżniłem ten z maliną...) Stwierdziłem, że gdyby można było powiedzieć prostacki w dobrym tego słowa znaczeniu, to oddawałoby to walory omawianego produktu – Kosa Chilli Sos nie grzeszy wyrafinowaniem, ale to żaden zarzut. Oczekiwać od nich tego – to jak oczekiwać od muzyków The Exploited, że zaczną grać hiperwyrafinowanego rocka progresywnego, pisałem wówczas.
